Na terenie Parku Narodowego Peneda-Gerês można znaleźć wiele małych i urokliwych wiosek. Ukazują one tradycje rdzennych mieszkańców tych terenów. Jednym z takich szczególnych miejsc jest Soajo, mała społeczność wpisana na listę Aldeias de Portugal. Z czego słynie to miasteczko? Ze spichlerzy oraz z portugalskiej rasy psa sabujo da serra de Soajo.
Jednym z moich ulubionych miejsc w północnej Portugalii jest właśnie Park Narodowy Peneda-Gerês. Można go uznać za zielone płuca Portugalii i Hiszpanii. Nie każdy wie, iż część tego parku zajmuje również południowy obszar Galicji. Jeśli jesteście ciekawi czegoś więcej na temat parku zapraszam do przeczytania wpisu dotyczącego właśnie tego zagadnienia.
Gdzie leży Soajo?
Miasteczko Soajo leży na terenie Parku Narodowego Peneda-Gerês. Administracyjnie należy do powiatu Arcos de Valdevez i dystryktu Viana do Castelo. Od Porto dzieli je odległość o około 120km.
Najszybciej dojedziemy do Soajo samochodem wybierając płatną autostradę A3 aż do Ponte de Lima. Stamtąd należy się kierować na wschód drogą IC28 oraz N203. Trasa powinna nam zająć z Porto około 1,5h.
Kamienne spichlerze z widokiem
Każdy, kto dotrze do Soajo uda się najpierw w kierunku słynnych spichlerzy. W tej wiosce zbudowano je na granitowych skałach. Kiedy uda nam się na nie wdrapać, będzie się przed nami rozciągał zapierający wdech w piersi widok.
Kamienne spichlerze, jak te w Soajo, stanowią nieodłączny element krajobrazu w północnej Portugalii. Służyły przede wszystkim do przechowywania kukurydzy. Roślinę dosyć często uprawiano na tych terenach. Służyła przede wszystkim jako podstawowy produkt do wyrobu mąki kukurydzianej. A ta była (a nawet w dalszym ciągu jest) używana do wypieku chleba. W przypadku spichlerzy w Soajo są one własnością całej społeczności.
Co ciekawe, najstarszą z budowli w wiosce wzniesiono w 1782 roku.
Funkcjonowanie spichlerza
Jak właściwie funkcjonuje taki spichlerz? Materiał, z którego jest zbudowany, to granit (skała, której w północnej Portugalii jest pod dostatkiem). Konstrukcja jest wzniesiona na kilku wysokich nogach. Zwieńcza je okrągły blok granitowy przypominający koło w młynie, ale znacznie mniejszy. Ten niepozorny okrągły blok uniemożliwia gryzoniom (głównie myszom) dostanie się do głównej części spichlerza. Czyli do miejsca gdzie przechowuje się jedzenie.
Sam spichlerz przypomina mały domek składający się z pionowych i podłużnych bloków. Tworzą one zwartą strukturę, ale nie przylegają do siebie. Dzięki temu szczeliny w ścianach zapewniają swobodny dostęp powietrza do żywności przechowywanej w środku. Dach spichlerza jest lekko uniesiony i ma spadową formę. Chroni to przed gromadzeniem się wody na szczycie.
Całość konstrukcji zwieńczają krzyże umieszczane w najwyższych punktach dachu. Jak można się domyślić miały zagwarantować opiekę boską nad żywnością przechowywaną wewnątrz spichlerza. Jako że budowle te służą całej społeczności podzielono je wewnątrz na kilka komór. Dzięki temu wiele rodzin korzysta z tego samego spichlerza. Można zaobserwować, iż z tego powodu niektóre spichlerze mają kilka drzwi, do których prowadzą kamienne schodki.
Trzeba przyznać, że system ten jest bardzo efektywny. Na dodatek również ekologiczny i tani w utrzymaniu. A spichlerze komponują się pięknie na tle górskiego krajobrazu.
Sabujo de Soajo – królewski pies
Nieopodal spichlerzy natrafimy również na ciekawy pomnik. Chodzi o psa sabujo de Soajo. Pod pomnikiem widnieje napis po portugalsku:
Według lokalnej strony tej wioski rasa psa sabujo de Soajo wciąż jest hodowana. Szacuje się, że w samym Soajo mieszka około 40 psów tego gatunku. Sabujo de Soajo należy do grupy portugalskich ras psa myśliwskiego. Przez wieki towarzyszył pasterzom oraz myśliwym w górach Gerês. Dzięki swojej posturze i odwadze wykorzystywano go w polowaniach, między innymi na dziki. Służył również do obrony przed niedźwiedziami i wilkami, które pustoszyły tamtejsze tereny.
Z racji wysyłki zwierząt do użytku królewskiego mieszkańcy oprócz zwolnienia z płacenia podatków dostali również szereg innych przywilejów. Byli zwolnieni ze służby wojskowej oraz z poddańczej pracy na zamkach. Mieli także możliwość sprzedaży bydła poza granicami kraju, głównie w Hiszpanii znajdującej się nieopodal miasteczka.
Jak wygląda sabujo de Soajo?
Sabujo de Soajo bez wątpienia jest psem dużych rozmiarów, który swoją urodą urzeknie każdego. Zazwyczaj jego umaszczenie ma ciemne barwy. Czasami mylony jest z inną rasą psa z tamtejszego regionu – cão de Castro Laboreiro. Choć z wyglądu obie rasy są do siebie podobne, to hodowcy twierdzą, że chodzi o oddzielne odmiany. Pies z Castro Laboreiro był głównie używany do pilnowania bydła i jego ochrony przed dzikimi zwierzętami. Natomiast pies z Soajo wyśmienicie sprawdzał się w czasie polowań.
Kiedy będziecie w Parku Narodowym Peneda-Gerês zachęcam bardzo serdecznie do odwiedzenia tej urokliwej wioski. Dla miłośników psów to obowiązkowy przystanek na mapie Portugalii.
Jeśli spodobał Ci się ten wpis zobacz koniecznie artykuł o Pitões das Júnias, innej wiosce położonej na terenie Parku Narodowego Peneda-Gerês.
Źródła:
Soajo em notícia, Inaugurada estátua ao cão sabujo. Registo da raça é o desafio que se segue, https://soajoemnoticia.blogs.sapo.pt/inaugurada-estatua-ao-cao-sabujo-55970
Maravilhas do Gerês, Vila de Soajo – Parque Nacional Peneda-Gerês, http://www.maravilhasdogeres.pt/vila-de-soajo-parque-nacional-peneda-geres/
